Δεδομένου ότι η αγωνιστική στην English League 2 δε δίνει κάποιο value bet της προκοπής, οι ομάδες της βρίσκονται σε μεταγραφικές ζυμώσεις (π.χ. η Τζίλιγχαμ εξαγοράστηκε κι έχει αρχίσει να μοιράζει χρήματα) και η αγωνιστική μέρα στη National League συγκροτείται μόνο από δυο αγώνες – υποχρεώσεις στο FA TROPHY για πολλές ομάδες, αποφάσισα να αφήσω τα υγρά από την παραδοσιακά μεταβατική φάση της αγγλικής σεζόν να κατακάτσουν, προτού εμπλακώ ξανά σε στοίχημα.
Σημεία στο τραπέζι
Η παλιά, κλασική, θεώρηση του τίπστερ, βέβαια, υποδεικνύει πως καλό είναι να υπάρχουν σημεία στο τραπέζι, διαφορετικά το κείμενό του διατρέχει υψηλό κίνδυνο να αποτελεί μια αχρείαστη όχληση στη σαββατιάτικη, στοιχηματική, άναψη των παικτών.
Από το μεγάλο πληθυσμό των παικτών στοιχήματος, ελάχιστοι επιζητούν τη συζήτηση και τη θεωρητικολογία, ωστόσο, αφενός δε θεωρώ τον εαυτό μου (μόνο) τίπστερ, παρότι εξασκώ την πρακτική του τίπστερ ανά διαστήματα, αφετέρου οι γκρίζες ζώνες του παιχνιδιού αποκλείουν την αντιμετώπισή του με αποκλειστικά παρατηρήσιμους όρους (σημεία).
Τα σημεία που επιλέγει κάποιος (value bet ή όχι), δεν είναι κάτι τυχαίο, εξάλλου. Είναι η μοναδική ένδειξη, η εξωτερίκευση των πολυσύνθετων διεργασιών που εκτελούνται στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Είναι η εφαρμογή της προσωπικότητας του καθενός στο πεδίο του στοιχήματος, όπως, αντίστοιχα, το πώς συμπεριφέρεται κανείς στη δουλειά ή σε ένα δυνητικά ερωτικό ραντεβού είναι η εφαρμογή της προσωπικότητας του καθενός σε αυτά τα επιμέρους πεδία.
Η μεγάλη κατάρα
Έτσι, από τη δική μου οπτική γωνία, τα θεωρητικά μου κείμενα ή οι θεωρητικές σφήνες, δεν είναι μια προσπάθεια επίδειξης ή υπεκφυγής – χωρίς να αποκλείω τα ενδεχόμενα αυτά, φυσικά – , αλλά ένα άνοιγμα στους αναγνώστες. Μια σταδιακή παρουσίαση του στοιχηματικού και του ευρύτερου προφίλ μου. Μια συνολική παρουσίαση της ολότητας του συντάκτη, πέρα απ’ τα παρατηρήσιμα στοιχεία του ως τίπστερ.
Για έναν στοιχηματζή-αναγνώστη, άλλωστε, θεωρείται σημαντική ικανότητα να καταφέρνει να σκιαγραφεί, από διάφορες πλευρές, εύστοχα τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από ένα κείμενο. Τότε και μόνο τότε θα απελευθερώσει την προοπτική να κερδίσει μέσα από τα σημεία που μοιράζονται εκεί. Ίσως είναι αντι-εμπορική οπτική, όμως, τι να κάνει κανείς πέντε, δέκα, είκοσι σημεία, αν δεν μπορέσει να ενδυναμωθεί ο ίδιος σαν παίκτης, μέσα από αναγνώσματα, προβληματισμό και παραγωγική επεξεργασία ιδεών;
Αφορμή για να κινητοποιηθώ και να εκθέσω δυο-τρεις απόψεις σήμερα στάθηκε μια διαπίστωση που έκανα τυχαία, συνειρμικά. Σκεφτόμουν πως η μεγάλη κατάρα του αντικειμένου του στοιχήματος – με μια ισχυρή δόση υπερβολής και πόλωσης στη φράση, αφήνοντας έξω τις ποικίλες διαβαθμίσεις, προς όφελος της σαφήνειας – είναι ότι όσοι ξέρουν στοίχημα δεν ξέρουν στατιστική και, αντίστροφα, όσοι ξέρουν στατιστική δεν ξέρουν στοίχημα. Η πιο σοβαρή ένδειξη γι’ αυτό το γεγονός είναι πως η κάθε ομάδα ανθρώπων υποβαθμίζει τη χρησιμότητα των γνώσεων και της εκπαίδευσης στην άλλη.
Στοίχημα και Στατιστική
Και, αν το να ξέρει κανείς στατιστική μετριέται ή αποδεικνύεται με καλή προσέγγιση, το να ξέρει κανείς στοίχημα είναι πολύ πιο ζόρικη ως ακατόρθωτη διαδικασία, τόσο ως προς την εκμάθηση όσο και ως προς την αξιολόγηση.
Αν θεωρήσουμε τη στατιστική και την ιδέα του στοιχήματος σαν μια ενιαία οντότητα, η μεν είναι το απτό της κομμάτι η δε είναι το γκρίζο, το ρευστό και άπιαστο. Η ιδέα του στοιχήματος είναι μια καυτή, δυνητικά επικίνδυνη, ιδέα, που μπορεί να πλουτίσει ανθρώπους (βλ. εταιρίες) ή να τους καταστρέψει. Εν ολίγοις, να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις.
Κάθε τέτοια δύναμη χρειάζεται ένα σύνολο κανόνων, προκειμένου να τιθασευτεί, να ελεγχθεί. Μια στατική εννοιολογική δομή, μέσω της οποίας θα καταστεί εφικτό να απολάβει ο δημιουργός της (ο άνθρωπος) τα οφέλη της με τον πλέον και όσο το δυνατόν συστηματικό και κατευθυνόμενο τρόπο, ώστε στην πορεία, η δομή αυτή να τεθεί στην υπηρεσία της ιδέας, να τη συντηρεί και να τη διευρύνει.
Ακριβώς όπως ελέγχεται μια πυρηνική σχάση, προκειμένου η ενέργειά της να διοχετευθεί στην υπηρεσία της βιωσιμότητας και της ισορροπίας, ώσπου να δημιουργηθεί τελικά ένα αυτοτροφοδοτούμενο ενεργειακό σύστημα που θα κινείται παράλληλα με τη ζωή και τον κόσμο.
Έτσι, στο ένα άκρο έχουμε ανθρώπους έρμαια στην ιδέα του στοιχήματος, που ποντάρουν αχαλίνωτα και αδιάκριτα, απολαμβάνοντας τη στιγμή, αλλά άγνωστο για πόσο (ίσως και για μια μόνο φορά), και απ’ την άλλη ανθρώπους άκαμπτους, που, κολλημένοι στη στατιστική, χάνουν κάθε ευχαρίστηση που το στοίχημα προσφέρει.
Σε τελική ανάλυση, η ιδέα του στοιχήματος, είναι μια ιδέα παιχνιδιού, όπως το τάβλι, το σκάκι και η τρίλιζα. Το πότε και ποιος την πρωτοεμπνεύστηκε – χωρίς χρηματικό κέρδος, προφανώς, αρχικά – είναι άλλο θέμα, το τι προεκτάσεις πήρε στην πορεία είναι ένα άλλο.
Χαιρετώ!