Mind the Bet
Τα παιδιά παίζουν λίγο μόνα τους πριν έρθουν οι γυμναστές τους. Όλα για μία μπάλα και μία μπάλα για όλα. Ένα τσούρμο πίσω από μια τόση δα μπαλίτσα. Ο γιος της κυρίας στο τέρμα. Μόλις έχει φάει γκολ, το οποίο καθόλου δεν χαροποίησε ούτε την μάνα, ούτε το παιδί, η μάνα μπαίνει σαν σίφουνας μέσα στο γήπεδο και λέει δυνατά: “όλοι μέσα, τι δεν καταλαβαίνετε, αφήστε τον Κώστα να κάνει βολέ, φύγετε, όλοι πιο πέρα”.
Έχουν περάσει ακριβώς 36 χρόνια από τότε. Τότε που δεν ήταν σχήμα λόγου… μιλήσαν ακόμη και οι μουγγοί: “Όταν αυτός έβαζε γκολ, οι ανάπηροι κουνούσανε τις γάμπες τους στα καροτσάκια τους και, για μια στιγμή τους φαινότανε ότι τρέχανε στο χορτάρι. Και αυτό είναι σχεδόν θαύμα…”
Οκτώ χρόνια αργότερα, του έμελλε να σκοράρει το μοναδικό γκολ που έκρινε την αναμέτρηση μεταξύ των δύο πατρίδων του. Μα πως να πανηγυρίσεις ένα τέτοιο γκολ, πόση αμφιθυμία μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς…
Οιονεί αυτόπτες μάρτυρες ενός Μουντιάλ λοιπόν, φορτωμένου με αφορισμούς και εμβληματικές εικόνες που θέτουν αυτόματα σε κίνηση το νου. Όπως αυτή της δημοσιογράφου του BBC, Άλεξ Σκοτ, η οποία “τόλμησε” μέσα στον αγωνιστικό χώρο του Κατάρ, να φορέσει το περιβραχιόνιο “One Love”. Αυτό που τελικά δεν φόρεσε ο ποτέ Χάρι Κέιν και οι λοιποί αρχηγοί των ευρωπαϊκών ομάδων για να μην αψηφήσουν τις προσταγές της FIFA.