Mind the Bet
Καλοκαίρι, στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη/ αλλά εν τέλει, με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι/ την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει, καλοκαίρι… Ναρκωτικό η ζέστη που ήδη ξεβράζει η άσφαλτος σήμερα, με χορηγό έναν αρρωστημένο νοτιά και το μόνο που μένει είναι να βρεθούμε Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης, εκεί …
Θα μιλήσουν κι οι μουγκοί απόψε μάγκες και μάλιστα θα τα πουν στα σπανιόλικα, λες και είδαν φάντασμα την μέρα των Νεκρών στο Βόρειο Μεξικό να τους γνέφει να το ακολουθήσουν στο στάδιο Αζτέκα. Και μόλις μπουν στο πέταλο, θα ξαναβρούν τη φωνή τους για να τραγουδήσουν για την Άτλας στο κλάσικο της Γουαδαλαχάρα, γιατί με τέτοιες αδιανόητες αποδόσεις για την πρωταθλήτρια και μακράν καλύτερη ομάδα της τελευταίας διετίας στο Μέχικο, κόντρα σε μια Σίβας σε βαθιά κρίση και χωρίς νίκη, όχι μόνο θα μιλήσουν κι οι μουγκοί, αλλά θα το διπλό στο 3,80 θα το ποντάρουν ακόμη και τα φαντάσματα, την ώρα που βγαίνουν παγανιά και χτυπάνε στον ώμο όσους δεν αντέχουν τον κουβά και το χανγκόβερ…
“Δεν είναι ότι προσβλήθηκα, αλλά ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι οι καιροί έχουν αλλάξει, ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός μας πρέπει επιτέλους να βελτιωθεί και θα ήταν πραγματικά σπουδαίο, να μην αφήνουμε πια το επίπεδο να πέφτει τόσο χαμηλά!”
Προτιμούσε τη σιγουριά της θάλασσας όπως έλεγε την οποία ποτέ δεν την φοβήθηκε. Εξάλλου το να πνιγείς στη θάλασσα είναι απολύτως φυσικό. Το να πνίγεσαι όμως κάθε μέρα στη στεριά από μια μπαμπέσικη καθημερινότητα που δεν σ’ αφήνει να πάρεις ανάσα και ανεκπλήρωτα όνειρα ή πόθους δεν το χωράει ο νους.