Έβλεπα χθες το εξαιρετικό παιχνίδι του Ντομινίκ Τιμ με τον Ρισάρ Γκασκέ, με τους αλλεπάλληλους μύδρους από ρεβέρ με το ένα χέρι και συνέλαβα τον εαυτό μου να αναφωνεί προβοκατόρικα, “που πας ρε καραμήτρο… Τσιτσιπά”.
Όλος ο κόσμος του Τένις αυτή την εβδομάδα περιστρέφεται γύρω από το οριστικό αντίο του Ρότζερ Φέντερερ, για πολλούς του μεγαλύτερου παίκτη όλων των εποχών. Και μέσα στον ορυμαγδό δηλώσεων και αφιερωμάτων, ξεχώρισε και η ατάκα του Στέφανου, ότι ο Ρότζερ είναι η έμπνευση για το μοναδικό ρεβέρ μου με το ένα χέρι.
Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι. Ο Ρότζερ Φέντερερ, αυτός ο απαράμιλλος… Νουρέγιεφ του τένις, υπήρξε και θα υπάρξει πηγή έμπνευσης για χιλιάδες αθλητές κι άλλοι τόσοι προσπάθησαν να ξεπατικώσουν της ασύγκριτης αρμονίας και αποτελεσματικότητας, μπακχάντ του με το ένα χέρι.
Και είναι προφανές, ότι ένας από αυτούς είναι και ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοείδα τον Στέφανο να παίζει, πολύ πριν γίνει γνωστός, είχα εντυπωσιαστεί με το μπακχάντ του. Και ήταν όντως εντυπωσιακό και όμορφο. Μέσα στα χρόνια όμως, φοβάμαι ότι αποδείχθηκε περισσότερο σαν μια ευειδής βιτρίνα, παρά ένα αποτελεσματικό χτύπημα που κάνει τη διαφορά..
Το τουρνουά του Μετς
Αυτή η σκέψη, μου ξανάρθε αυτή την εβδομάδα, παρακολουθώντας το Indoor τουρνουά στο Μετς της Γαλλίας. Γιατί βλέποντας τους Ντομινίκ Τιμ και Βαβρίνκα σε φάση ολικής επαναφοράς στην παλιά τους φόρμα, συνειδητοποίησα το προφανές. Το μπακχάντ του Στέφανου, παραμένει μεν ένα από τα καλύτερα του τουρ, αλλά ποτέ δεν έφτασε πραγματικά στα επίπεδα αυτών του Βαβρίνκα και του Τιμ.
Γιατί ποτέ δεν προσέγγισε ούτε τις υπερηχητικές ταχύτητες του Ελβετού, που καθιστούς εξ ορισμού, φονικό το χτύπημα της ρακέτας του και γιατί ποτέ δεν προσομοίωσε τις βαθιές καμπύλες με τις οποίες ο Αυστριακός, ουσιαστικά εκβιάζει τα αβίαστα λάθη των αντιπάλων του.
Εν κατακλείδι, Τιμ και Βαβρίνκα μοιράζονται τέσσερα πολύ σημαντικά στοιχεία σήμερα, που μπορεί να κάνουν τεράστια διαφορά σε σχέση με τις προσδοκίες που αποτυπώνουν οι αποδόσεις των μπουκ.
- Βρίσκονται αμφότεροι σε ξεκάθαρη φάση ανάκαμψης, παίζοντας το καλύτερο τένις τους εδώ και πάρα πολύ καιρό.
- Και οι δύο αρέσκονται στις συνθήκες των Indoor γηπέδων – που στο τένις δεν είναι καθόλου αμελητέος παράγοντας – και η σάλα του Μετς, φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην πρώτη παρατήρηση
- Και οι δύο όταν βρίσκονται σε καλή φόρμα, βρίσκουν δεκάδες winners χάρις στη δύναμη και την τεχνική του μπακχάντ τους με το ένα χέρι.
- Αμφότεροι οι αντίπαλοι τους δεν έχουν παίξει κανένα αγώνα μετά το US Open και η προσαρμογή στις Indoor συνθήκες δεν είναι και η πιο εύκολη, ειδικά για τους “big servers” που χρειάζεται να “ρυθμίσουν” το σερβίς τους…
