Υπάρχει το πασίγνωστο κινέζικο γνωμικό που λέει ότι “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει , παρά να του δίνεις ψάρια, να χορτάσει την πείνα του“. Σε ελεύθερη (στοιχηματική) μετάφραση, θα λέγαμε ότι μακάριος δεν είναι αυτός που (νομίζει ότι) βρήκε τον γκουρού του στοιχήματος που θα τον κάνει πλούσιο. Μακάριος είναι αυτός που θα μάθει να “ψαρεύει” value bet.
Εξάλλου οι λογής “γκουρού”, καταλήγουν σχεδόν νομοτελειακά με πίσσα και πούπουλα με μέτωπο στην ουρά του αλόγου. Μακάριος είναι εκείνος που πήρε απλά το ερέθισμα και μέσα από προσωπική διεργασία και παίδεμα, μετασχημάτισε και εντέλει αξιοποίησε το input (ακόμη και το αρνητικό) του όποιου επαΐοντος.
Υπό αυτό το πρίσμα το κάθε κείμενο που ανεβαίνει στο Bet-Therapy, ακόμη κι αν προτείνει σημεία, δεν το κάνει για να τα ακολουθήσει κάποιος αβασάνιστα, αλλά για να ενισχύσει με δεδομένα και έξτρα οπτικές την κριτική διαδικασία του αναγνώστη να κάνει τις value bet επιλογές του.
Στοίχημα – Δεν πουλάμε τριάδες
Εμείς, ούτε τριάδες “πουλάμε”, ούτε βαυκαλιζόμαστε ότι παρολί πιάνουμε και χρυσάφι γίνεται. Πόσο μάλλον όταν, για να το πούμε κομψά, έχουμε αλλεργία στον κάθε «αδικημένο» κυρ Παντελή που περιμένει αβασάνιστα το μάννα εξ’ ουρανού, γιατί του χρωστάει η ρημάδα η ζωή, οι μπουκ, το κράτος, η Μέρκελ, το χρηματιστήριο, η πρώην του, ο Μπάγεβιτς (αν είναι αεκτζής), οι Μασόνοι κοκ
Η λογική της κάθε στήλης στο Bet-Therapy είναι απλή: για οποιοδήποτε παιχνίδι τεθεί πάνω στο τραπέζι για στοίχημα, να δώσει το ερέθισμα, μια παραπομπή έστω, για περεταίρω ψάξιμο ή απόρριψη, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και την αναλυτική ικανότητα του καθενός.
Να λειτουργήσουμε επιτέλους με όρους value bet αποδόσεων και όχι πρόβλεψης, να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε την γκανιότα. Να μπούμε σε μονοπάτια money management και βελτιστοποίησης των επιλογών μας μέσω σοβαρών μεθόδων όπως το κριτήριο Kelly και μπούμε σε μια διαδικασία συνεχούς βελτίωσης.
Ο ορισμός του Όσιμ
Ένα από τα βασικά μειονεκτήματα, ακόμη και του πιο σοβαρού παίκτη, είναι η εγγενής αδυναμία παραδοχής ή πλήρους συνειδητοποίησης, ότι ακόμη και ένα απλό ποδοσφαιρικό ματς, διέπεται από τέτοια πληθώρα βαθμών ελευθερίας που εξ’ ορισμού προικοδοτούν με θνησιγενή χαρακτηριστικά, οποιαδήποτε απόπειρα προσομοίωσης της εξέλιξης του, όσο έμπειρη ή επιστημονική κι αν φαντάζει.
Γιατί όσο καλά και να έχεις διαβάσει μια ομάδα ή ένα ματς και είσαι σίγουρος περί value bet, λάθους στις αποδόσεις, expected goals, inside information (sic) ή οτιδήποτε, αρκεί ένα οικογενειακό πρόβλημα κάποιου παίκτη, ένα γκολ από τα αποδυτήρια, μια ίωση της τελευταίας στιγμής, μια αδόκητη κόκκινη κάρτα ή ένα τερτίπι της μπάλας ή του τερέν, για να πάνε περίπατο όλες οι περισπούδαστες αναλύσεις. Γιατί τον καλύτερο ορισμό για την μπάλα, τον είχε δώσει κάποτε ο Όσιμ…