Μην ακούτε το μπόσικο κατεστημένο και τους μισθοφόρους τους, ΔΕΝ είστε πίθηκες! Σας θέλουν
να αισθάνεστε πίθηκες, κρατώντας με το ένα χέρι μια μπανάνα που να βάζετε εναλλάξ στον ποπό και
στο στόμα σας, και με το άλλο να βαράτε μαλακία κάτω από τα συγκαταβατικά βλέμματα της
οικογένειας, αλλά μην τους ακούτε… Διαβάστε τι έγραφε ο γκουρού του στοιχήματος, Γιώργος Παρασκευάς πριν είκοσι χρόνια!
Γιώργος Παρασκευάς: 3,6 εκατομμύρια χρόνια!
Το 1979, ερευνητές ανακάλυψαν σε αποθέματα ηφαιστειογενούς στάχτης στο Λαετόλι της
Τανζανίας αποτυπώματα ποδιών τα οποία ήταν πανομοιότυπα με τα αποτυπώματα του σημερινού
ανθρώπου. Τίποτα το περίεργο, εκτός του ότι τα αποθέματα είχαν ηλικία 3,6 εκατομμύρια χρόνια! Οι
συγκεκριμένοι ερευνητές, ανάμεσά τους η Μαίρη Λίκι (Mary Leaky) δεν ήταν ανθρωπολόγοι, αλλά
αρχαιολόγοι/παλαιοντολόγοι και δεν μπορούσαν να αξιολογήσουν το εύρημα, εκτός του ότι κάποιος
(πιθηκοειδής) πρόγονος του ανθρώπου είχε εκπληκτικά μοντέρνα πόδια.
Ο ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο Ρ.Χ. Τάτλ (R.H. Tuttle), όμως, μπορούσε να αξιολογήσει το εύρημα και απεφάνθη: τα απολιθωμένα κόκκαλα του μόνου γνωστού «προγόνου» του ανθρώπου εκείνη την εποχή, του αυστραλοπιθήκου, ΑΠΕΚΛΕΙΑΝ την πιθανότητα τα αποτυπώματα να ανήκαν σ’ αυτόν. Τα
αποτυπώματα του αυστραλοπιθήκου οπωσδήποτε θα ήταν «πιθηκίσια» και όχι τόσο εκπληκτικά
ανθρώπινα.
Τα αποτυπώματα ΔΕΝ μπορούσαν να ανήκουν στον αυστραλοπίθηκο, ή οποιονδήποτε άλλο
«πίθηκο», αλλά σε ένα ον το οποίο, τουλάχιστο στα πόδια, έμοιαζε πάρα πολύ με τον σύγχρονο
άνθρωπο. Τον Μάρτη του 1990 ο καθηγητής Τατλ έγραψε για το θέμα στο πολύ έγκυρο και έγκριτο
περιοδικό Natural History (Φυσική Ιστορία), καταλήγοντας: «Μείναμε με ένα μυστήριο»!
Τα αποτυπώματα ΔΕΝ μπορούσαν να ανήκουν στον αυστραλοπίθηκο
Όταν αρχαιολόγοι, παλαιοντολόγοι και ανθρωπολόγοι ΔΕΝ μπόρεσαν να εξηγήσουν το εύρημα του
Λαετόλι, τότε ΔΕΝ αποκλείεται η πιθανότητα να περπατούσαν στη Γη, πριν 3,6 εκατομμύρια χρόνια,
ανατομικά σύγχρονα ανθρώπινα κορμιά που να ταίριαζαν με τα ανατομικά… υπερσύγχρονα πόδια που
άφησαν τα αποτυπώματα που βρέθηκαν! Έγινε ποτέ ευρέως γνωστό αυτό; Όχι! Ο λόγος; Το
κατεστημένο ξέρει καλύτερα.
Και βέβαια το επιστημονικό κατεστημένο θα αρχίσει να ουρλιάζει με οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης των αποτυπωμάτων με την ύπαρξη «ανθρώπων» στη Γη πριν 3-4 εκατομμύρια χρόνια. Όλα όσα μας έχουν πει, όλες οι θεωρίες περί ανθρωπογονίας και εξέλιξης των ειδών τινάζονται στον αέρα. Και η μαρτυρία είναι εύθραυστη, κανένας επιστήμονας, όσο καλοπροαίρετος και να είναι, δεν μπορεί να διακινδυνεύσει το κύρος του βάσει κάποιων αποτυπωμάτων. Οπότε, πάμε παρακάτω:
Τις τελευταίες δεκαετίες επιστήμονες έχουν βρει στην Αφρική απολιθωμένα κόκκαλα που είναι
απίστευτα όμοια με τα σύγχρονα ανθρώπινα. Το 1965 οι Μπράιαν Πάτερσον (Bryan Paterson) και Γ. Γ.
Χάουελς (W.W. Howells) βρήκαν στο Καναπόι στην Κένυα ένα κόκκαλο μπράτσου (humerus) το οποίο
υπολογίστηκε να είναι ηλικίας… 4 εκατομμυρίων χρόνων.
Οι Χένρι Μ. ΜακΧένρι (Henry M. McHenry) και Ρόμπερτ Σ. Κορουτσίνι (Robert S. Coruccini) του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας δήλωσαν ότι το κόκκαλο «είναι πολύ δύσκολο να το ξεχωρίσεις από το σύγχρονο ανθρώπινο». Παράλληλα, ο Ρίτσαρντ Λίκι (Richard Leakey) δήλωσε ότι το εύρημα αρ. ER 1481, ένα μηριαίο οστούν που βρέθηκε στη λίμνη Τουρκάνα στην Κένυα το 1972, ήταν «αδιαχώριστο από το σύγχρονο ανθρώπινο».
Το συγκεκριμένο μηριαίο οστούν είχε βρεθεί μόνο του, οπότε οι «επιστήμονες» αποφάσισαν ότι είναι 2 εκατομμυρίων χρόνων και ανήκει στον προανθρώπινο Homo habilis. Πόσο ψάξανε, όμως, για να βρούνε το υπόλοιπο του σκελετού; Και αν τον βρίσκανε και όλο το «πακέτο» ήταν αυτό που ίσως φοβόντουσαν, δηλαδή «αδιαχώριστο από τον σύγχρονο ανθρώπινο σκελετό;».
Κάποιο προϊστορικό αφρικάνικο κοπρόσκυλο ίσως είχε φάει τον υπόλοιπο σκελετό! Πάντως, το 1913, ο Γερμανός επιστήμονας Χανς Ρεκ (Hans Reck) είχε βρει στο φαράγγι Ολντουβάι, στην Τανζανία, σε στρώματα ηλικίας άνω του ενός εκατομμυρίου ετών, έναν πλήρη και ανατομικά σύγχρονο ανθρώπινο σκελετό. Οι επιστήμονες καυγάδιζαν άγρια επί δεκαετίες γι αυτό το εύρημα. Και τελικά «ξεχάστηκε» το θέμα.
Πώς ένας «πίθηκας» μπορεί να γράψει το «Άξιον Εστί»;
Και με φόντο όλα αυτά, ακόμα επικρατεί η θεωρία ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε από πιθηκοειδή, πριν
περίπου 100,000 χρόνια! Βέβαια, το ερώτημα είναι πώς ένας «πίθηκας» μπορεί να γράψει «Περί
Ψυχής», ή το «Άξιον Εστί», ή ακόμα «Ριχάρδο τον Γ’», «Άμλετ» και «Θεία Κωμωδία», ή πώς να
συνθέσει μια «9η Συμφωνία» ή μια «Ποιμενική». 100,000 χρόνια είναι μόνο «χθες»!
Και δεν τους συμφέρει να ψάξουν πάρα πέρα, ή αν έψαξαν και βρήκαν κάτι, δεν το ανακοίνωσαν, διότι το
κατεστημένο ΘΕΛΕΙ τον άνθρωπο να πιστεύει ότι είναι «πίθηκας». Όπως οι χείριστοι των Ελλήνων, οι
μισθοφόροι του κατεστημένου, θέλουν τον μέσο Έλληνα να αισθάνεται «μπουνταλάς», διότι μόνο έτσι
μπορούν να τον καβαλλήσουν τα αφεντικά τους.
Το ζητούμενο δεν είναι αν ο Δαρβίνος ήταν μέλος της «φάρας», ή ένας βαλτός, μισθοφόρος του κατεστημένου, ή ένας επιστήμονας που έτσι είχε δει τα πράγματα και διατύπωσε τη θεωρία του με το χέρι στην καρδιά. Το θέμα είναι ότι υπάρχει αρκετή μαρτυρία για να είχε αρχίσει προ καιρού ένα γερό ψάξιμο για την καταγωγή του ανθρώπου. Η τεχνολογία υπάρχει, οι «καθαροί» επιστήμονες υπάρχουν. Δεν συμφέρει στο κατεστημένο, όμως, να ξαναγραφτούν τα βιβλία, κυρίως δεν τον συμφέρει να πει ο άνθρωπος «ΔΕΝ είμαι απόγονος πιθήκων, ρε λαμόγια, έχω μεγάλη ιστορία, είμαι σπέσιαλ, άντε πνιγείτε»…
Εγώ λέω να το συνεχίσουμε και αύριο, διότι υπάρχουν ευρήματα που κάνουν τη θεωρία του
Δαρβίνου μια υπόθεση πολύ της πλάκας. Θέλετε να διαβάσετε για παπούτσι… 5,000,000 χρόνων και
για… υδρόγειο, κομπλέ με χαραγμένο τριπλό ισημερινό, ηλικίας 2,800,000 χρόνων; Εδώ θα είμαστε,
για να δούμε πώς μας δουλεύουν όλοι ψιλό γαζί! Απίστευτο το τι μας έχει κρύψει το μπόσικο
κατεστημένο…
Υ.Γ. Το απόγευμα είχε ανοίξει η κόρη μου την τηλεόραση και άκουσα στα πεταχτά κάτι δώρα που
είχε προσφέρει ο πρωθυπουργός της Ελλάδος στον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Δεν έπιασα καλά το πρώτο,
δεν ξέρω τι ήταν. Το δεύτερο, λέει ήταν μια ελληνική Βίβλος στολισμένη με ασήμι και χρυσό. Δεν είπαν
αν περιείχε έργα του Ομήρου, του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη. Μπορεί να ήταν και του Πρόκλου, δεν
ξέρω. Και τέλος του έδωσε ένα μπεγλέρι από κεχριμπάρι και ασήμι. Χάθηκε κάνα μπουζουκάκι ή
μπαγλαμαδάκι στολισμένο με φλίντισι και κάνας παλιός δίσκος της Σεβάς χανούμ, άντε της Ρόζας
Εσκενάζη;;; Λέω τώρα…
Αυτά έγραφε ο αείμνηστος Γιώργος Παρασκευάς στη 2η σελίδα στην εφημερίδα Φίλαθλος εκείνα τα χρόνια. Πέρα από τις ιστορίες για τον Γουίλιαμ Χιλ, την Πίτερμπρο και την Ντέρμπι Κάουντι – πέρα από τα στενά όρια του στοιχήματος και του ανθρώπινου μυαλού…
Γιώργος Παρασκευάς – 25/6/2003