💔 Eγώ, απλά δυο ανομολόγητες λέξεις στην Κιμ ήθελα να πω – καθώς διαβάζω πως υποφέρει από άγχος και αγοραφοβία, αλλά μπλέξανε μέσα οι Μόντι Πάιθονς και το στοίχημα και καταστράφηκαν όλα…
🎸 Ανέκαθεν θαύμαζα τους εμπνευστές των τίτλων των κινηματογραφικών ταινιών. Για την ακρίβεια τον “μαγικό ρεαλισμό” των δικών μας μεταφραστών που μας έχει δώσει “διαμάντια”. Όπως το “Οι ατσίδες με τα μπλε” για τους θρυλικούς “Blues Brothers”.
🏆 Αντάξιο το “Ένας προφήτης, μα τι προφήτης” για “Life of Brian” όπου όλα τα λεφτά ήταν στον υπότιτλο. Εκεί που η αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου και το περίφημο “Holy Grail” κατέληξε σε… “Αδερφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης“!
📰 Νομίζω πως οι μόνοι που δικαιούνται να πουν ότι έχουν αγγίξει τέτοια τελειότητα, είναι οι μεταφραστές των ομάδων στο ελληνικό κουπόνι του στοιχήματος και οι παλιοί δημοσιογράφοι – “νονοί” των ονομάτων των μεταγραφών. Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, το Βαρζίχα αντί για Βαζέχα ή το Τζουργκάρντεν για την Γιοργκάρντενς;
🎦 Για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω σε πιο σινεφίλ επιλογές, με το ανυπέρβλητο “Πουλημένη από τη μάνα της” για το αριστούργημα (;) “La Strada” του Φελίνι. Ή την απόλυτα καλτ μετατροπή του “My Stepmother is an Alien” σε “Σεξωγήινη”!
👱🏼♀️ Φυσικά με πρωταγωνίστρια την Κιμ Μπάσινγκερ (και όχι Μπέισινγκερ βέβαια) που είναι όντως… σεξογήινη, ακόμη και σήμερα (που το ωμέγα γράφεται με όμικρον). Μα τι έχουμε ζήσει…
🔮 Ωραία όλα αυτά – μα που κολλάνε θα μου πείτε. Φυσικά και κολλάνε! Γιατί αφορμή για αυτό ξετύλιγμα των σινεφίλ συνειρμών, δεν ήταν παρά το “Έγκλημα στον Νείλο“. Καλτ ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι.
⚱ Και μιας και το “Θάνατος στον Νείλο” ακούγεται κάπως βαρύ για το ελληνικό αναγνωστικό/σινεφίλ κοινό, εξωραΐστηκε στο πιο υπαινικτικό “Έγκλημα στον Νείλο”.
📸 Με τον ίδιο ανερυθρίαστα μαρκετίστικο μηχανισμό που φτιασιδώνουμε τη δημόσια εικόνα μας ή μοιραζόμαστε ευανάγνωστα αφηγήματα και χαριτωμένα στιγμιότυπα της (μη) καθημερινότητας μας. Και κάπου ντρέπομαι γι’ αυτό…
🏇🏼Όσο κι αν όταν με πιάνει τέτοια, αμετροεπώς εξομολογητική διάθεση, ξεπηδά από το βρώμικο υποσυνείδητο μου, μια “καλπάζουσα” κραυγή ντυμένη Ζορό και μου φωνάζει “Ντρέψου εσύ ρε!“**
🌑Τα πράγματα όπως καταλαβαίνεις είναι σοβαρά Κιμ, αλλά μην ανησυχείς. Έχω βάλει και φέτος κάτι αυτοβελτιωτικά “New Year’s Resolutions”… Ήθελα απλά να σου πω ότι σε νοιώθω και πως όλα θα φτιάξουν! Το αν τελικά θα αποδειχθούν “Θάνατος” στην… Βενετία ή “Έγκλημα”… Καρδιάς (🎵είσαι ένας έρωτας φονιάς και δολοφόνος🎵), άσε να το βρουν οι… σινεκριτικοί του μέλλοντος!
YΓ.** Το ότι στο υποσυνείδητο μου συγχέονται ο Μάκαρος Ψωμιάδης με τον μασκοφόρο Νομάρχη Θεσσαλονίκης, μου το έχει ερμηνεύσει ο ψυχαναλυτής μου: Όλα ανάγονται στον, άκρως κινηματογραφικό, πανηγυρισμό με την μάσκα του Ζορό, του Ισμαήλ Μπλάνκο γνωστός επίσης και σαν… “δήμιος του Ολυμπιακού”!
ΥΓ2. Φυσικά και η Κιμ σήμερα είναι ωραιότερη από ποτέ. Αν και των καιρώ εκείνω, προτιμούσα την Κιμ Γουάιλντ (ο Όσκαρ άργησε κάτι χρόνια), ενώ σήμερα εννοείται πως αναριγώ με την Κιμ του BETTER CALL SAUL. Γιατί η Κιμ – όπως και η Ένωση, για να μην ξεχνιόμαστε – ήταν και θα είναι ιδέα. Έτσι, γιατί έχουμε να πάμε και στην Αγιασοφιά αύριο…