Δεν λέω, τρομακτικό ταλέντο ο Αλκαράθ. Και έχει κάνει ήδη πράγματα που στην ηλικία του θα τα ζήλευε και ο Ναδάλ. Έχει όμως μπροστά του αιώνες. Και Ολυμπιακούς Αγώνες ουκ ολίγους.
Για τον Νόλε όμως, είναι η τελευταία ευκαιρία για το Χρυσό. Και όποιος τον είδες χθες με τον Μουζέτι και γενικότερα τις τελευταία εβδομάδα θα τρόμαξε. Το λες και ένδοξο επίλογος μιας καριέρας που ο μόνος τίτλος που της λείπει, είναι το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Εξάλλου μιλάμε για τον πιο δυνατό πνευματικά πρωταθλητή του αιώνα. Και τον πιο “πατριδο-στρατόκαυλο” επίσης. Αδόκιμος ο όρος, αλλά όταν θα τον δεις να κλαίει στην ανάκρουση του Σέρβικου ύμνου, μου λες. Έχοντας πληρωθεί βέβαια και το εντελώς ανιστόρητο 3.00 που μας χαρίζουν οι μπουκ…
Maestro