Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το φετινό Ευρωμπάσκετ θα μείνει στην ιστορία σαν το τουρνουά των απίθανων εκπλήξεων. Πρώτα η Σερβία και η Λιθουανία, έπειτα η Εθνική μας ομάδα και χθες η βαρύγδουπη πτώση της Σλοβενίας του αμετροεπούς Λούκα Ντόνσιτς. Άπειρες συζητήσεις μπορούν να γίνουν για τα αίτια οποιασδήποτε ήττας. Στερούνται κάθε νοήματος, ειδικά στο καφενειακό επίπεδο που μας χαρακτηρίζει.
Το μόνο που έχει νόημα, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ, στον Γιάννη και όλα τα αδέρφια του στην οικογένεια της Εθνικής Ομάδας και τον κόουτς Ιτούδη, για τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισαν και κυρίως την ανιδιοτέλεια και το αίσθημα συγκίνησης. Γιατί απλούστατα μας έκαναν ξανά να αγαπήσουμε το Μπάσκετ, μας ταξίδεψαν σε πολιτείες ξένες και ξεχασμένες, όπου παντού μας υποδέχθηκαν σαν φίλους καρδιακούς. Και αυτό θα είναι πάντα πολυτιμότερο από οποιοδήποτε μετάλλιο.
“Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ’ αυτές απλά να σε εσύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες”
Ευχαριστούμε για όλα!