Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο!
Το μόνο που έχει νόημα, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ, στον Γιάννη και όλα τα αδέρφια του στην οικογένεια της Εθνικής Ομάδας και τον κόουτς Ιτούδη, για τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισαν και κυρίως την ανιδιοτέλεια και το αίσθημα συγκίνησης. Γιατί απλούστατα μας έκαναν ξανά να αγαπήσουμε το Μπάσκετ, μας ταξίδεψαν σε πολιτείες ξένες και ξεχασμένες, όπου παντού μας υποδέχθηκαν σαν φίλους καρδιακούς. Και αυτό θα είναι πάντα πολυτιμότερο από οποιοδήποτε μετάλλιο.