Υπάρχουν αυτοί που ακολουθούν το πνεύμα της εποχής. Υπάρχουν και αυτοί που προηγούνται της εποχής. Όπως ο Ερίκ Καντονά που είχε πάρει θέση, ζητώντας επιτακτικά το μποϋκοτάζ του Μουντιάλ του Κατάρ ένα χρόνο πριν. Όταν τα πρώτα σοκαριστικά δεδομένα είχαν δει το φως της δημοσιότητας. Όταν είχε πραγματικά ακόμη νόημα και μπορούσε έστω και στο παρά πέντε να γίνει κάτι.
Καντονά: Αποκλειστικά για τα φράγκα
Τρεντάρει πια το Boycott Qatar 2022, περίπου σαν εναλλακτικό κίνημα και καλά κάνει. Μήπως όμως θα ήταν πιο έντιμο να αναλογιστούμε τι (δεν) κάναμε τόσο καιρό; Όλα τα χρόνια που στοιβάζονταν οι χιλιάδες σωροί των “εργατών”, που κατέληξαν από “θερμοπληξία”. Στα πλαίσια μιας σύγχρονης μορφής δουλεμπορίου.
Γιατί το να ανοίγουνε οι (επικοινωνιακοί) ασκοί του Αιόλου, τις τελευταίες εβδομάδες, είναι μεν κάτι, αλλά χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Σεβαστή η επιλογή του καθενός να λέει δηλώνει με στόμφο ότι δεν θα παρακολουθήσει το Μουντιάλ. Ή ότι δεν θα γράψει ούτε μια αράδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κατόπιν εορτής ουσιαστικά…
Ο βασιλιάς Έρικ, σχεδόν πέρυσι τέτοια εποχή, είχε προσπαθεί να κάνει όσο θόρυβο μπορούσε. Δηλώνοντας με στόμφο πως δεν πρόκειται να παρακολουθήσει ούτε λεπτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Με την επωδό πως αναφορικά με το Μουντιάλ του Κατάρ, “όλα γίνονται αποκλειστικά για τα φράγκα”.
Δεν μου καίγεται καρφί
“Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου καίγεται καρφί για το τι θα γίνει στο Μουντιάλ του επόμενου χρόνου, για μένα δεν είναι αληθινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Τις τελευταίες δεκαετίας, βλέπαμε συνέχεια να ανατίθενται μεγάλες διοργανώσεις σε αναδυόμενες χώρες, όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Όμως το Κατάρ δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ποδόσφαιρο. Ούτε καν με εμπορικά κριτήρια. Δεν είμαι απαραίτητα αντίθετος στην ιδέα της διοργάνωσης ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου από χώρες που έχουν προοπτική και πεδίο ανάπτυξης και διάδοσης του ποδοσφαίρου, όπως η Νότιος Αφρική και παλιότερα οι ΗΠΑ.
Στο Κατάρ όμως, δεν υπάρχει η παραμικρή προοπτική. Τα πάντα όλα γίνονται για τα φράγκα. Ειδικά ο απάνθρωπος τρόπος με τον οποίο μεταχειρίστηκαν τους εργάτες που έχτισαν τα στάδια, ήταν σοκαριστικός. Πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι κι όμως εμείς είμαστε έτοιμοι για εορτασμούς και τυμπανοκρουσίες.
Δεν θα παρακολουθήσω το Μουντιάλ
Προσωπικά δεν θα το παρακολουθήσω. Καταλαβαίνω ότι στην εποχή μας, το ποδόσφαιρο είναι πρωτίστως μπίζνα. Πίστευα όμως ότι είναι το μόνο πεδίο που όλοι, μπορούν να έχουν μια τύχη. Ακόμη κι αν προέρχεσαι από μια πάμπτωχη χώρα ή τη φαβέλα, μπορείς να γίνεις σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Και παράλληλα να σώσεις την οικογένεια σου ή να ευεργετήσεις χωριά ολόκληρα και αυτό είναι σπουδαίο.
Στο ποδόσφαιρο υπάρχει αξιοκρατία, αν είσαι πραγματικά καλός θα προχωρήσεις, ανεξαρτήτως δέρματος και καταβολών. Ακριβώς η αξιοκρατία και η προοπτική που προσφέρει το ποδόσφαιρο σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, είναι ο πυρήνας της ύπαρξης του.
Υπό αυτό το πρίσμα, το γεγονός ότι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, ψήφισαν να λάβει το χρίσμα της διοργάνωσης του Μουντιάλ μία χώρα σαν το Κατάρ, με μοναδικό γνώμονα το χρήμα, είναι το πιο σοκαριστικό από όλα”.
Και τώρα τι κάνουμε;
Τάδε λοιπόν έφη Ερίκ Καντονά, όχι τον τελευταίο μήνα που έχει γίνει σχεδόν μόδα, αλλά πριν ένα χρόνο. Όταν ίσως κάτι μπορούσε να γίνει ακόμη. Για μια διοργάνωση που η ανάθεση της σε μία χώρα σαν το Κατάρ φάνταζε εξαρχής το απόλυτο οξύμωρο σχήμα. Χωρίς όμως να φωνάξει σχεδόν κανείς.
Εξάλλου, ήδη πριν δύο χρόνια, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ είχε επιβεβαιώσει ότι οι αξιωματούχοι της FIFA είχαν δωροδοκηθεί κατά την αξιολόγηση και των δύο φακέλων, τόσο του προηγούμενου Μουντιάλ της Ρωσίας, όσο και του επερχόμενου στο Κατάρ.
Όταν λοιπόν ήρθε πέρυσι η δημοσιογραφική έρευνα να αποκαλύψει ότι περισσότεροι από 6500 εργάτες έχασαν τη ζωή τους – επί της ουσίας δολοφονήθηκαν – κατά τη διάρκεια των έργων κατασκευής των γηπέδων, το θέμα πέρασε περίπου στα ψιλά.
Και τώρα τι κάνουμε; Τι νόημα έχει πλέον να το παίξεις “διαδηλωτής” κατόπιν εορτής; Ο καθένας δικαιούται να έχει την προσωπική του απάντηση και στάση. Το μποϋκοτάζ είναι μια στάση, αλλά αυτό που θα είχε ίσως πιο χειροπιαστή αξία, θα ήταν η ανάδειξη με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, όλων των “κακών κειμένων” κατά τη διάρκεια του επόμενου μήνα.
Σε μία εποχή λοιπόν, που οι ιθύνοντες προτρέπουν ισχυρά “focus on football” να τους γράψουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και να αναδείξουμε με όσο γίνεται μεγαλύτερο θόρυβο όλα τα κακώς κείμενα και τις παθογένειες, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.