Το Δίκτυο

Σκεφτόμουν πως η μεγάλη κατάρα του αντικειμένου του στοιχήματος – με μια ισχυρή δόση υπερβολής και πόλωσης στη φράση, αφήνοντας έξω τις ποικίλες διαβαθμίσεις, προς όφελος της σαφήνειας – είναι ότι όσοι ξέρουν στοίχημα δεν ξέρουν στατιστική και, αντίστροφα, όσοι ξέρουν στατιστική δεν ξέρουν στοίχημα.

Ένας παίκτης δεν πρέπει να ξεφεύγει ποτέ μα ποτέ από τον ένα και μακράν βασικότερο στόχο του. Να εντοπίζει όσο γίνεται περισσότερα και με μεγαλύτερη αξιοπιστία value bet. Το πώς τα παίζει, το πώς τα αξιολογεί, το τι κάνει με αυτά γενικότερα είναι πολύ χαμηλότερα στη λίστα προτεραιοτήτων. Αν τα τούβλα σου είναι σάπια και τον Καλατράβα να προσλάβεις σπίτι δε χτίζεται.

Πριν τα πονταρίσματα, σημειώνω πως δε με σκότισε ιδιαίτερα πως κάποιες ομάδες έχουν να παίξουν αρκετές εβδομάδες, λόγω Μουντιάλ και καιρού, εντάσσοντας την ενδεχόμενη αλλοίωση της αξιοπιστίας των σημειώσεών μου για τις ομάδες στο αναπόφευκτο τυχαίο σφάλμα, που σήμερα μπορεί να προκληθεί απ’ αυτόν τον παράγοντα, αύριο από κάποιον άλλο και μεθαύριο από έναν τρίτο. Από το να πάω πάσο – γιατί αυτή είναι η μόνη απάντηση στο συγκεκριμένο ζήτημα – αποδέχτηκα το ρίσκο, για να το θέσω πιο απλά.

Στοιχηματζής, είναι αυτός που προσπαθεί (και μπορεί, ίσως) να νικήσει σαν ανεξάρτητος παίκτης, ακολουθώντας μια προσωπική του μέθοδο συλλογιστικής/επιλογής, μακροχρόνια, με ικανότητα επανάληψης/συνέχειας, στο στοίχημα. Αυτός που προσπαθεί να εντοπίσει, διατηρώντας τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μια αλυσίδα σημείων που αποτελούν value bet.