Ο Ντανιέλ Πασαρέλα επιδεικνύει το τρόπαιο του Μουντιάλ 1978 και ένα ολόκληρο γήπεδο βρίσκεται στα ουράνια για την επιτυχία της Αργεντινής, μετά από έναν συγκλονιστικό τελικό με την Ολλανδία. Το στοίχημα είχε κερδηθεί.
Ακόμα και ο ουρανός θαρρείς και έχει βαφτεί στο αργεντίνικο “μπλε ελεκτρίκ”, ενώ το κοντράστ με το φως των προβολέων, είναι σαν να θέλει να κρύψει τα μελανά σημεία, μιας σκοτεινής διοργάνωσης.
Πολιτική και Ποδόσφαιρο
Πολιτική και ποδόσφαιρο παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένα εδώ και πολλές δεκαετίες. Στην πραγματικότητα από το πρώτο ακόμη Μουντιάλ. Η δε απάνθρωπη χούντα του Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, εκμεταλλεύτηκε πλήρως τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, συνεπικουρούμενη από την απόλυτη απάθεια της διεθνούς κοινότητας.
Η Αργεντινή είχε επιλεγεί να το φιλοξενήσει το 1966, σε μια περίοδο σχετικής ηρεμίας. Στις 24 Μαρτίου του 1976 όμως, ο Βιντέλα τέθηκε επικεφαλής πραξικοπήματος, ανατρέποντας την κυβέρνηση του Περόν. Το αποτέλεσμα ήταν η εγκαθίδρυση μίας από τις σκληρότερες χούντες που γνώρισε ο πλανήτης.
“Περίπου 30.000 αντιφρονούντες “εξαφανίστηκαν” και μέχρι σήμερα κάποιοι παραμένουν αγνοούμενοι, εκατοντάδες παιδιά τα πήραν από τις μητέρες τους μόλις τα γεννούσαν και αυτές τις έβαζαν σε ένα αεροπλάνο και τις πετούσαν στον Ατλαντικό.
Ηταν η πιο σκληρή χούντα ίσως όλων των εποχών. Εγώ έχασα κι έναν ξάδελφό μου. Ημασταν όλοι φακελωμένοι την εποχή που δεν υπήρχε διαδίκτυο. Ήξεραν τι ήμασταν ο καθένας μας. Πολύ κυνηγητό και δολοφονίες. Οι Αργεντίνοι υπέφεραν πάρα πολύ”
Χουάν Ραμόν Ρότσα
Η ευκαιρία του Μουντιάλ
Ο Βιντέλα είχε εξαρχής δει τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 1978, σαν μεγάλο στοίχημα. Ήταν η χρυσή ευκαιρία να προβάλει εκτός συνόρων τη διαστρεβλωμένη εικόνα μιας συγκροτημένης χώρας, ανοιχτής έξω κόσμο.
Αρκούσε να εκμεταλλευτεί σημειολογικά το ταπεραμέντο και τον ενθουσιασμό των φιλάθλων ενθουσιασμό για την κατάκτηση του τροπαίου από την “αλμπισελέστε”, σαν υποτιθέμενη έγκριση των πεπραγμένων του.
Περισσότεροι από 5.000 δημοσιογράφοι απ’ όλο τον κόσμο αντίκρισαν μια καμουφλαρισμένη χώρα με νεόδμητα στάδια, καινούργια αεροδρόμια, πολυτελή ξενοδοχεία και ένα άψογα οργανωμένο κέντρο Τύπου.
“Τι και αν ποτέ κανείς δεν έμαθε πόσο κόστισαν όλα αυτά; Τι και αν πίσω από όλη αυτή την αρρωστημένη λάμψη χάθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι δεν κηδεύτηκαν ποτέ…” αναλογίζεται με θλίψη ο Χουάν.
Οποιαδήποτε ομοιότητα…
“Χάρη στο ποδόσφαιρο θα ξεμπερδέψουμε με τη δυσφήμηση της χώρας στα δυτικά ΜΜΕ”, κομπορρημονούσε ο πρόεδρος της Αγροτικής Εταιρείας της χώρας.
Ο θρυλικός Εντουάρντο Γκαλεάνο, έχει τεκμηριώσει ότι το καθεστώς της Αργεντινής πλήρωσε, το μυθικό για την εποχή ποσό του μισού εκατομμυρίου δολαρίων σε πολυεθνική εταιρεία. Το στοίχημα ήταν να εξωραϊστεί η διεθνής εικόνα της χώρας.
Προφανώς βέβαια, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις και τυχόν επικείμενες ανταποκρίσεις και δημοσιεύματα περί του προσεχούς Μουντιάλ 2022, που θα διεξαχθεί στην “ποδοσφαιρομάνα” χώρα του Κατάρ, σε νεόδμητα πολυτελή στάδια (ανεξάρτητα αν στα θεμέλια τους έχουν θαφτεί χιλιάδες ανώνυμοι εργάτες), είναι εντελώς συμπτωματική…