Mind the Bet
Γιατί ξεχειλίζει τόσο χαρά και αντικρύζει τον Μπουφόν με εκείνο ακριβώς το βλέμμα που και ο ίδιος χάζευε την αφίσα του Ντίνο Τζόφ στο παιδικό του δωμάτιο, όπως ο κάθε μετέπειτα μεγάλος αθλητής ή αθλήτρια, τις αφίσες των δικών τους ειδώλων, ανεξαρτήτως αθλήματος. Γιατί ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει ότι ο Μάτζικ Τζόνσον είναι καλύτερος από τον Μαραντόνα, ο Ροναλντίνιο από τον Ουσέιν Μπολτ ή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο από τον Μέσι.
Το μόνο που έχει νόημα, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ, στον Γιάννη και όλα τα αδέρφια του στην οικογένεια της Εθνικής Ομάδας και τον κόουτς Ιτούδη, για τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισαν και κυρίως την ανιδιοτέλεια και το αίσθημα συγκίνησης. Γιατί απλούστατα μας έκαναν ξανά να αγαπήσουμε το Μπάσκετ, μας ταξίδεψαν σε πολιτείες ξένες και ξεχασμένες, όπου παντού μας υποδέχθηκαν σαν φίλους καρδιακούς. Και αυτό θα είναι πάντα πολυτιμότερο από οποιοδήποτε μετάλλιο.
Η πιο καταστροφική αλλαγή που έγινε ποτέ σε Μουντιάλ, μας ταξιδεύει πίσω στο 1994, στο μακρινό Σικάγο των ΗΠΑ που μόνο “Sweet Home” δεν αποδείχθηκε για τον Μάρκο “El Diablo” Ετσεβερί, τον σπουδαιότερο παίκτη που ανέδειξε ποτέ η Βολιβία.
Τα λάθη σε τέτοια τουρνουά, πόσο μάλλον τα λάθη νοοτροπίας, πληρώνονται “cash” και ο Στέφανος θα πρέπει να ζητήσει συμβουλή ειδικών και να ενδοσκοπήσει βαθιά μέσα του για το τι πραγματικά του φταίει, απογαλακτισμένος από το οικογενειακό περιβάλλον και τις διθυραμβικές προσθήκες τύπου Μαρκ Φιλιππούση, που εντέλει θωπεύουν απλά τον ναρκισσισμό του.