Πρώτα το Μανχάταν

Το ηλιοβασίλεμα του Μανχάταν, με τα αεροπλάνα θαρρείς να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στους ουρανοξύστες, είναι μία από τις πιο εμβληματικές εικόνες του Αμερικανικού Όπεν. Κάθε σκηνοθέτης που σέβεται το εαυτό του, στην ανάπαυλα των σετ της ζώνης του λυκόφωτος, θα μας χαρίσει μια αντίστοιχη εικόνα. Ίσως για να μας κάνει ζηλέψουμε, ίσως απλώς για να αναπολήσουμε κάποιο λιόγερμα στις Κυκλάδες, σιγομουρμουρίζοντας… “Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι, ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο…”

Σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη

Καλοκαίρι, στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη/ αλλά εν τέλει, με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι/ την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει, καλοκαίρι… Ναρκωτικό η ζέστη που ήδη ξεβράζει η άσφαλτος σήμερα, με χορηγό έναν αρρωστημένο νοτιά και το μόνο που μένει είναι να βρεθούμε Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης, εκεί …

Read more

Ο Σούπερμαν δεν μένει πια εδώ;

Βγαίνουν ακόμη βόλτες και πίνουν μπύρες δίπλα στη θάλασσα, αλλά με έναν τρόπο πια μηχανικό, στραγγισμένο από συναίσθημα, σαν δυο γέρους που μοιράζονται το ίδιο παγκάκι, αλλά ο καθένας μένει απορροφημένος στους φόβους του και κυρίως τα γινάτια για όσα δεν πρόλαβε. Τέτοια εποχή λένε πως σκιαγραφούσε ο Μπέργκμαν τις ταινίες του και ο Ύψεν τα θεατρικά του σκαριφήματα.